Stille armoede veroorzaakt eenzaamheid

Er bestaat zowel armoede als eenzaamheid in Venray.

In de maand juni hebben de inwoners van de gemeente Venray kunnen reageren op een stelling over armoede op de website Burgers van Venray.
De stelling was: Stille armoede veroorzaakt eenzaamheid.
In die periode hebben 880 personen de site bezocht.
De uitslag zal niemand verbazen: 92 % was het eens met de stelling.
Van de 37 personen die daarnaast hun eigen visie op de stelling hebben aangegeven, staan hierna enkele reacties vermeld.
Henriette vindt dat je daar Inderdaad niet mee te koop loopt als je minder te besteden hebt. Hierdoor kom je geleidelijk aan in de vergeten hoek terecht en word je eenzaam. Ik moet rondkomen van alleen een AOW-uitkering en kan mij iets extra's nauwelijks veroorloven. Jaren geleden had ik nog verschillende vriendinnen, maar nu ik minder te besteden heb hoor ik er niet meer bij! Ik heb geen geld om op een terrasje te gaan zitten of naar de schouwburg te gaan. Waarom houden diegenen die zich van alles kunnen veroorloven, zo weinig rekening met de minderbedeelden?
Joke Brands schrijft dat stille armoede wel degelijk eenzaamheid veroorzaakt. Heb maar eens heel weinig te besteden, zodat je constant moet wikken en wegen wat je kunt kopen of niet, waar je aan kunt deelnemen of niet.
En dit geldt niet alleen voor ouderen, maar voor iedereen die moet zien rond te komen van een klein inkomen.
Ineke Grootemaat is van mening dat mensen die in armoede leven vaak de deur niet meer uit komen, waardoor ze helemaal geïsoleerd worden. Men wil hiermee niet naar buiten treden, dus ja, stille armoede veroorzaakt eenzaamheid.
Je loopt niet te koop met je armoede. Het is verschrikkelijk dat dit nog bestaat in Nederland. Wat dat betreft doet de regering echt iets fout!
Deken Smeets, die eerder zijn visie op de stelling gaf in een begeleidend artikel, schreef daarin: Er bestaat armoede, maar dan vooral in stilte. Mensen die het financieel echt moeilijk hebben lopen daar niet graag mee te koop maar dragen dat liever voor zichzelf. Ze schamen zich vaak. Maar dat er problemen zijn merk je bijvoorbeeld als kinderen niet meer meekunnen op school of als ouders hun bijdrage voor school of club niet meer kunnen betalen en kinderen wegblijven. Er zijn instanties genoeg die graag een steentje bijdragen, maar die stap is voor mensen vaak te groot. Ze trekken zich steeds meer terug. En ja, dan loert vereenzaming. Oplossing? Elkaar meer opzoeken en meer weten van elkaars noden en zorgen. Met elkaar een klimaat scheppen waarin niet alleen de sterkste of degene met de hardste stem constant aan het woord is, maar waar mensen aandacht hebben voor elkaar en weet hebben van elkaars noden. Dat niemand zich hoeft te schamen voor wat hem bezighoudt, maar men meer op elkaar kan rekenen, met wederzijds begrip en inlevingsvermogen, maar ook als het gaat om daadwerkelijke hulp en solidariteit.