In noodsituaties kunnen wij ons niet allemaal redden.
In de maand september hebben de bezoekers van de website “Burgers van Venray” hun stem kunnen uitbrengen op de stelling : als de nood aan de man komt, red ik mezelf wel.
Het is opvallend om te zien dat de stemming hierover gelijkmatig verdeeld is.
Van de uitgebrachte stemmen is 48 % het ermee eens en dus 52 % vindt dat men zich in zo’n situatie niet zelf zal kunnen redden.
De onafhankelijke stuurgroep van de website Burgers van Venray had deze stelling over de zelfredzaamheid bewust gekozen. Bij de eerdere stelling over het ontbreken van een ouderenbeleid bleek dat de ouderen in Venray hun eigen boontjes maar moeten doppen.
Daar was 2/3 het immers over eens.
Opvallend bij het aantal reacties is dat vrijwel iedereen vindt dat het vooral de groep senioren betreft die zich al dan niet zelf zouden moeten kunnen redden in geval van nood. Blijkbaar is men dus van mening dat de jongeren en medioren zelfredzaam zijn.
Dat betekent dus ook dat vooral de zorgverlening voor onze ouderen in onze gemeente prioriteit moet krijgen. Bezuinigingen die van overheidswege worden opgelegd mogen er niet toe gaan leiden dat de grote groep ouderen in Venray in de kou staan als bij een enkeling daarvan echt de nood aan de man komt !
De mening van Ria op onze website geeft dat kort maar krachtig ook aan :
Op het moment dat je goed ter been bent en in je bovenkamer nog alles in orde is, is dit voor iedereen geen probleem, maar als er ergens een draadje los laat of er gebeurt iets ernstigs met je , ja dan wordt het een heel ander verhaal. Dan heb je hulp van anderen nodig en vertrouw je erop dat je die ook kan krijgen. maar met de (verkapte) bezuinigingen van deze dag is dat nog maar de vraag........
Als de nood aan de man is….
Iedereen kent deze uitdrukking.
Meestal voegt men daaraan toe : dan is de redding nabij.
Maar wat gebeurt er als die redding, om welke reden dan ook uitblijft ?
Men moet dan dus zichzelf weten te redden..
Met een modern woord heet dat dan : zelfredzaamheid.
Deze zelfredzaamheid......
Lees verder
REACTIES
dat is in mijn omgeving vriendenkring waarheid geworden
Geef uw reactie.
Pas als je in nood zit, leer je pas je echte vrienden kennen. Dan kom je er achter dat het er niet veel zijn.
Geef uw reactie.
Omdat niemand "alleen" kan leven, we altijd wel iemand nodig hebben. En kun je je nu heel goed redden, heel fijn, maar misschien kun je ook eens een ander redden door er te zijn. We komen altijd een keertje op een leeftijd, dat we helemaal alleen zijn. Alleen door het opbouwen van contacten kun je dan nog overleven.
Geef uw reactie.
Van de deskundigen ben ik het roerend eens met de mening van Alzheimer Nederland Venray "Jezelf redden is wat anders dan alles in je eentje op te knappen. Op tijd steun en hulp vragen is een goede manier van zelfredzaamheid. " In nood kunnen en moeten we meer zelf de regie in eigen hand houden, zolang dat kan. Dat geeft meer voldoening en zelfrespect dan meteen alle problemen bij de overheid of zorginstellingen op tafel te leggen. Uiteindelijk zal je echter in een vangnet moeten kunnen vallen als al je mogelijkheden uitgeput zijn. In de stelling gaat het er dus om, wat precies onder "nood" wordt verstaan. Met een redelijk inkomen kun je meer "medische nood" aan dan met een minimuminkomen.
Geef uw reactie.
Als de nood aan de man komt, red ik mezelf wel: Als we lezen over ouderenbeleid, wordt al snel het woord eenzaamheid" gebruikt. Allen zijn hoeft geen eenzaamheid te betekenen. Mensen hebben zelfs het recht om alleen te zij. Velen van ons schieten bij het woord eenzaamheid in een soort christelijke help-stress. Onze opvoeding... weet u wel. Zoiets mag toch niet voor komen. Maar daarbij vergeten we dat iemand die alleen is en behoefte heeft aan contact, hier ook zelf iets, of zelfs veel aan kan doen. Ik zeg niet, dat iedereen maar zijn eigen boontjes moet doppen. Maar er zijn wel veel mogelijkheden: Nodig iemand uit, bezoek een van de vele eetpunten in Venray e.o.. Word lid van een ouderenbond met zijn vele activiteiten. Neem zelf het initiatief. We zijn toch niet hulpverslaafd om alles van de overheid of om het anderen te laten doen.? Leg contacten met anderen, maak een telefoonketen om elke dag enkele mensen te bellen en vergeet je zieligheid en afhankelijkheidsgevoel. Maak van je probleem een uitdaging. Wytske van Wee-Froonhof
Geef uw reactie.
Akkoord maar dan ook alle financiën/belastingen die gejat zijn en verkwist worden door en voor overheid en allerlei instanties, niet langer af te dragen !! Via gemeentelijke/provinciale/landelijke overheid en vele instellingen o.a. in de zorg wordt gruwelijk veel geld over de balk gegooid en/of gefraudeerd. Niks bezuinigen, alleen lasten verhogen. Heel veel ouderen hebben lang gewerkt en gespaard/afgelost en wellicht wat ver mogen in bv. woning, maar nu alleen AOW en wel of geen minimaal pensioentje. Nu wel hoge lasten (vermogensheffing bv. 1.2% van waarde woning /WOZ/ belastingen woning / verzekering /ziektekosten/energie. Conclusie: wellicht wel wat vermogen maar veel te weinig inkomen om aan financiële verplichtingen te kunnen voldoen. Woning verkopen ? Aan wie ? Voor hoe weinig ? De politieke beslissers zitten er zelf warmpjes bij met fors salaris, declaraties, wachtgeld, bijbaantjes etc. Morgen worden we weer belazerd met nieuwe lastenverzwaringen. Onbetrouwbare politiek beleid.
Geef uw reactie.
Op het moment dat je goed ter been bent en in je bovenkamer nog alles in orde is is dit voor iedereen geen probleem, maar als er ergens een draadje los laat of er gebeurt iets ernstigs met je ja dan wordt het een heel ander verhaal. Dan heb je hulp van anderen nodig en vertrouw je erop dat je die ook kan krijgen. maar met de (verkapte) bezuinigingen van deze dag is dat nog maar de vraag........
Geef uw reactie.
Rederlijkerwijs help ik me zelf maar als de nood echt hoog is heb je toch de hulp van anderen nodig kan je dat niet alleen
Geef uw reactie.
Vanaf de geboorte tot aan de dood heeft de mens hulp van anderen nodig. Alleen de mate van hulp verschilt tussen de een en de ander.
Geef uw reactie.
Het is altijd afwachten wat het leven je brengt, maar voor zover nu te overzien, ja.
Geef uw reactie.
Niemand weet vooraf hoe hoog de nood kan zijn als die zich plotseling aandient. Natuurlijk probeer je eerst zelf e.e.a. te regelen, maar als daarvoor de tijd ontbreekt of de mogelijkheden tekortschieten eindigt de zelfredzaamheid. Hopelijk is dan de redding door anderen nabij.
Geef uw reactie.
Zoals het er nu naar uitziet kan ik mij zelf en mijn echtgenote helpen. Er zijn ook veel mensen welke dit niet kunnen en als medeburger zijn wij verplicht aan deze de helpende hand toe te steken. Dit kan op velerlei manieren. Indien ik zelf of mijn echtgenote toch in de problemen kom hoop ik dat ik ook geholpne wordt
Geef uw reactie.
dan is de redding nabij al ik iemand onderweg zie, die in de probleem komt zal ik helpen,dan word ik de beschermde engel
Geef uw reactie.
Zolang als het mogelijk is zal ik mij zelf wel redden en dat wil ik ook. Maar als het niet meer kan vind ik dat er goede hulp geboden moet worden. Dat moet dan voor een ieder gelden. Het moet ook betaalbaar blijven
Geef uw reactie.
volgens mij zien we dat in alle tijden en op alle plaatsen. Mensen hebben niet veel écht nodig en worden vindingrijker als de nood aan de man is. Veel westerlingen zijn echter al zo gewend aan de verzorgingsstaat, dat het risico bestaat dat er ook mensen hulpbehoevend afwachten in plaats van zelf de regie te nemen.
Geef uw reactie.
Rick gaat te kort door de bocht. Er kunnen zich omstandigheden voordoen dat zelfredzaamheid niet meer mogelijk is, denk aan ziekte of ouderdom. De crisis noodzaakt ons om te wennen aan minder sociale hulp. Dat hoeft niet altijd rampzalig uit te pakken. Het is goed de naobere hulp beter op zijn waarde in te schatten en beter te waarderen.
Geef uw reactie.
Op dit moment wel. Maar wie kan in de toekomst kijken?
Geef uw reactie.
Zolang ik de regie zelf in handen kunt houden, zeg ik eens! Maar als ik afhankelijk zou worden van veel zorg, dan wil en kan ik ik mijn kinderen of buurt deze last niet op de schouders leggen! Zelf heb ik al ruim 35 jaar vaak zware hoofdpijn, mijn kinderen zijn er dus mee op gegroeid! Het werk dat bleef liggen! Haalde ik in, als ik me fitter voelde en mijn man & kinderen helpen vaak mee! Maar heb ik echt zorg nodig, dat mijn lichaam en of geest mij in de steek laat! Ons huis & tuin is wel al aardig aangepast, alleen nog geen douche beneden en de wc zou ruimer moeten!
Geef uw reactie.
In nood kan iedereen meer.
Geef uw reactie.
dat is in mijn omgeving vriendenkring waarheid geworden
Geef uw reactie.
Van de deskundigen ben ik het roerend eens met de mening van Alzheimer Nederland Venray "Jezelf redden is wat anders dan alles in je eentje op te knappen. Op tijd steun en hulp vragen is een goede manier van zelfredzaamheid. " In nood kunnen en moeten we meer zelf de regie in eigen hand houden, zolang dat kan. Dat geeft meer voldoening en zelfrespect dan meteen alle problemen bij de overheid of zorginstellingen op tafel te leggen. Uiteindelijk zal je echter in een vangnet moeten kunnen vallen als al je mogelijkheden uitgeput zijn. In de stelling gaat het er dus om, wat precies onder "nood" wordt verstaan. Met een redelijk inkomen kun je meer "medische nood" aan dan met een minimuminkomen.
Geef uw reactie.
Als de nood aan de man komt, red ik mezelf wel: Als we lezen over ouderenbeleid, wordt al snel het woord eenzaamheid" gebruikt. Allen zijn hoeft geen eenzaamheid te betekenen. Mensen hebben zelfs het recht om alleen te zij. Velen van ons schieten bij het woord eenzaamheid in een soort christelijke help-stress. Onze opvoeding... weet u wel. Zoiets mag toch niet voor komen. Maar daarbij vergeten we dat iemand die alleen is en behoefte heeft aan contact, hier ook zelf iets, of zelfs veel aan kan doen. Ik zeg niet, dat iedereen maar zijn eigen boontjes moet doppen. Maar er zijn wel veel mogelijkheden: Nodig iemand uit, bezoek een van de vele eetpunten in Venray e.o.. Word lid van een ouderenbond met zijn vele activiteiten. Neem zelf het initiatief. We zijn toch niet hulpverslaafd om alles van de overheid of om het anderen te laten doen.? Leg contacten met anderen, maak een telefoonketen om elke dag enkele mensen te bellen en vergeet je zieligheid en afhankelijkheidsgevoel. Maak van je probleem een uitdaging. Wytske van Wee-Froonhof
Geef uw reactie.
Akkoord maar dan ook alle financiën/belastingen die gejat zijn en verkwist worden door en voor overheid en allerlei instanties, niet langer af te dragen !! Via gemeentelijke/provinciale/landelijke overheid en vele instellingen o.a. in de zorg wordt gruwelijk veel geld over de balk gegooid en/of gefraudeerd. Niks bezuinigen, alleen lasten verhogen. Heel veel ouderen hebben lang gewerkt en gespaard/afgelost en wellicht wat ver mogen in bv. woning, maar nu alleen AOW en wel of geen minimaal pensioentje. Nu wel hoge lasten (vermogensheffing bv. 1.2% van waarde woning /WOZ/ belastingen woning / verzekering /ziektekosten/energie. Conclusie: wellicht wel wat vermogen maar veel te weinig inkomen om aan financiële verplichtingen te kunnen voldoen. Woning verkopen ? Aan wie ? Voor hoe weinig ? De politieke beslissers zitten er zelf warmpjes bij met fors salaris, declaraties, wachtgeld, bijbaantjes etc. Morgen worden we weer belazerd met nieuwe lastenverzwaringen. Onbetrouwbare politiek beleid.
Geef uw reactie.
Het is altijd afwachten wat het leven je brengt, maar voor zover nu te overzien, ja.
Geef uw reactie.
Zoals het er nu naar uitziet kan ik mij zelf en mijn echtgenote helpen. Er zijn ook veel mensen welke dit niet kunnen en als medeburger zijn wij verplicht aan deze de helpende hand toe te steken. Dit kan op velerlei manieren. Indien ik zelf of mijn echtgenote toch in de problemen kom hoop ik dat ik ook geholpne wordt
Geef uw reactie.
dan is de redding nabij al ik iemand onderweg zie, die in de probleem komt zal ik helpen,dan word ik de beschermde engel
Geef uw reactie.
Zolang als het mogelijk is zal ik mij zelf wel redden en dat wil ik ook. Maar als het niet meer kan vind ik dat er goede hulp geboden moet worden. Dat moet dan voor een ieder gelden. Het moet ook betaalbaar blijven
Geef uw reactie.
volgens mij zien we dat in alle tijden en op alle plaatsen. Mensen hebben niet veel écht nodig en worden vindingrijker als de nood aan de man is. Veel westerlingen zijn echter al zo gewend aan de verzorgingsstaat, dat het risico bestaat dat er ook mensen hulpbehoevend afwachten in plaats van zelf de regie te nemen.
Geef uw reactie.
Op dit moment wel. Maar wie kan in de toekomst kijken?
Geef uw reactie.
In nood kan iedereen meer.
Geef uw reactie.
Pas als je in nood zit, leer je pas je echte vrienden kennen. Dan kom je er achter dat het er niet veel zijn.
Geef uw reactie.
Omdat niemand "alleen" kan leven, we altijd wel iemand nodig hebben. En kun je je nu heel goed redden, heel fijn, maar misschien kun je ook eens een ander redden door er te zijn. We komen altijd een keertje op een leeftijd, dat we helemaal alleen zijn. Alleen door het opbouwen van contacten kun je dan nog overleven.
Geef uw reactie.
Op het moment dat je goed ter been bent en in je bovenkamer nog alles in orde is is dit voor iedereen geen probleem, maar als er ergens een draadje los laat of er gebeurt iets ernstigs met je ja dan wordt het een heel ander verhaal. Dan heb je hulp van anderen nodig en vertrouw je erop dat je die ook kan krijgen. maar met de (verkapte) bezuinigingen van deze dag is dat nog maar de vraag........
Geef uw reactie.
Rederlijkerwijs help ik me zelf maar als de nood echt hoog is heb je toch de hulp van anderen nodig kan je dat niet alleen
Geef uw reactie.
Vanaf de geboorte tot aan de dood heeft de mens hulp van anderen nodig. Alleen de mate van hulp verschilt tussen de een en de ander.
Geef uw reactie.
Niemand weet vooraf hoe hoog de nood kan zijn als die zich plotseling aandient. Natuurlijk probeer je eerst zelf e.e.a. te regelen, maar als daarvoor de tijd ontbreekt of de mogelijkheden tekortschieten eindigt de zelfredzaamheid. Hopelijk is dan de redding door anderen nabij.
Geef uw reactie.
Rick gaat te kort door de bocht. Er kunnen zich omstandigheden voordoen dat zelfredzaamheid niet meer mogelijk is, denk aan ziekte of ouderdom. De crisis noodzaakt ons om te wennen aan minder sociale hulp. Dat hoeft niet altijd rampzalig uit te pakken. Het is goed de naobere hulp beter op zijn waarde in te schatten en beter te waarderen.
Geef uw reactie.
Zolang ik de regie zelf in handen kunt houden, zeg ik eens! Maar als ik afhankelijk zou worden van veel zorg, dan wil en kan ik ik mijn kinderen of buurt deze last niet op de schouders leggen! Zelf heb ik al ruim 35 jaar vaak zware hoofdpijn, mijn kinderen zijn er dus mee op gegroeid! Het werk dat bleef liggen! Haalde ik in, als ik me fitter voelde en mijn man & kinderen helpen vaak mee! Maar heb ik echt zorg nodig, dat mijn lichaam en of geest mij in de steek laat! Ons huis & tuin is wel al aardig aangepast, alleen nog geen douche beneden en de wc zou ruimer moeten!
Geef uw reactie.