Vroeg of laat wordt eenieder geconfronteerd met het fenomeen zorg. Dit kan als zorgvrager, maar ook als zorgverlener al of niet professioneel. Juist in deze tijd waarin zorg zo lang mogelijk in de veilige thuissituatie verleend moet worden, worden kinderen, buren, kennissen en anderen gevraagd om hun steentje bij te dragen. Van jong tot oud wordt er gezorgd en daarmee is zorgverlening van alle tijden.
Deze dienstverlening wordt dan ‘mantelzorg’ genoemd waarmee aangegeven wordt dat zorg in de kern een taak is voor de intimi. Bij hen voelt een zorgvrager zich het meest thuis en veilig en daarmee ligt het voor de hand om juist vanuit dit netwerk zorg op te starten.
Juist in een tijd waarin we spreken over” de grijze golf” zien we nieuwe zorgen ontstaan. Het komt steeds vaker voor dat kinderen, kleinkinderen en andere bekenden verder weg wonen en daardoor niet meer in staat zijn om hun rol als mantelzorger in te vullen. Misschien is eenzaamheid wel het grootste probleem waarmee ouderen momenteel te kampen hebben en van waaruit diverse gezondheidsproblemen ontstaan. Het ontbreken van een sociaal netwerk doorkruist de mogelijkheden om mantelzorg thuis te regelen. Wat voor de kinderen rest is zorgen dat de zorg voor de ouders goed georganiseerd is en daarvoor gaat men op zoek naar partijen die in staat zijn om de zorgen over te nemen.
In plaats van zelf zorg te verlenen komt men in een rol waarin men zorg organiseert. Men gaat in onderhandeling over de te verlenen zorg en men bewaakt op afstand de kwaliteit en de effecten daarvan. Mantelzorg krijgt daarmee een nieuwe betekenis; men gaat regievoeren over het zorgproces.
Drs. J.M. Hofmans
Directeur Zorgresidentie Smakt