“En weej dan?”
Deze uitspraak horen wij de laatste tijd steeds vaker. “Wij” als Amnesty International vrijwilligers tijdens onze handtekeningen-acties in Venray.
Daarbij lopen deze mensen door, mij achter latend met vragen. Wat bedoelt deze persoon met deze opmerking? Heeft Nederland, Limburg of Venray te weinig ruimte om vluchtelingen op te nemen? Of is het een uiting van ongenoegen? Heb je zelf geen werk en vraag je je af hoe je nog aan een baan komt met al deze asielzoekers die ook werk willen. Of heeft je dochter of zoon een huurwoning nodig en dat is al lastig genoeg en dan komen ook nog die vluchtelingen met voorrang aan die woning?
Mensen die nog nooit ergens voor betaald hebben, komen van alles opeisen en durven ze ook nog protesteren. En kijk eens, ze hebben ook nog allemaal een mobieltje. Wat nou asielig?
Wat mij in de discussies over de vluchtelingen raakt, is dat met de versobering van de opvang, de taal steeds feller wordt en dat er grof gesproken wordt over medemensen. Dat bestuurders, met oog voor die medemens, worden bedreigd terwijl ze hun werk zo goed mogelijk proberen uit te voeren.
Alsof een familie in Syrie-Irak-Afghanistan op een zonnige ochtend wakker wordt en besluit om vrijwillig een wandeling naar Europa te maken omdat het daar beter is. “We hebben thuis alles op orde maar laten we de Gouden Bergen gaan opzoeken”.
Neen, deze mensen komen uit conflictgebieden en zijn hun leven niet zeker. Dat is de reden dat men huis en haard achter zich laat op zoek naar een veilig thuis voor zichzelf en hun kinderen. Zouden wij niet hetzelfde doen voor onze kinderen?
Weet je, de oplossing voor deze situatie heb ik ook niet kant & klaar. Wat ik wel denk is dat een gesprek, met voor - & tegenargumenten, tot een oplossing kan leiden.
Want stel als het al lukt om de vluchtelingen weg te houden, welke willekeurige groep is dan aan de beurt wanneer we ons ongenoegen loslaten op onze omgeving?
Gezien de vele positieve reacties van het Venrayse publiek op Amnesty acties, zal de bereidheid om elkaar te willen helpen aanwezig zijn.
Laten we verdraagzaam zijn naar elkaar, een stukje medemenselijkheid tonen. Gun elkaar een stukje ruimte. Ook in Venray.
Met warme groet,
Rob Grootjans
namens Amnesty Groep Venray e.o.