Op 18 maart zijn de Provinciale Verkiezingen.
Dan kiezen de Limburgers 47 statenleden voor hun provincie.
Die kersverse statenleden kiezen in mei de leden van de Eerste Kamer.
Dat is de reden dat er veel landelijke aandacht is voor de verkiezingen van 18 maart.
Want het kabinet is afhankelijk van de verdeling in de Eerste Kamer.
Kiezers bepalen hun stem maar al te vaak door te kijken naar Sybrand, Mark, Emile, Diederik, Geert, Alexander of Bram.
Want dat zijn tenminste gezichten die men kent.
Die mannen zie je regelmatig op tv voorbij schuiven. (Er zit geen vrouw hiertussen realiseer ik me nu.)
Ze halen allerlei landelijke thema’s aan en kruisen daarmee met elkaar de degens.
De media hebben behoorlijke invloed hierop en ook peilingen zijn gebaseerd op de landelijke trends.
En dat terwijl de Limburgers moeten kiezen wat voor hun belangrijk is in hun eigen provincie! Want Limburg is geen Noord-Holland. Limburg is geen Friesland.
Wij hebben een provincie met de langste landgrenzen van Nederland, de Maas, het Heuvelland, een rijk verenigingsleven, kleine kernen, mooie steden, agrarisch gebied en prachtige natuur.
De provincie heeft veel, vaak onzichtbare taken. Zoals het openbaar vervoer, milieu, ruimtelijke ordening, verkeer, woningbouw, economie, sport, cultuur en nog veel meer.
En een aardige bijkomstigheid is dat Limburg een behoorlijk gevulde beurs heeft.
Er valt dus wel degelijk iets te kiezen in de provincie.
Landelijke of gemeentelijke thema’s zoals bijvoorbeeld radicalisering, politie, snelwegen, scholen, pgb’s, de onroerend goed belasting zouden de keus niet moeten beïnvloeden.
Het is te hopen dat de kiezer de tijd kan vinden om de provinciale verkiezingsprogramma’s eens te door te nemen of een stemwijzer in te vullen.
En de landelijke gezichten even vergeet en stemt op Ger, Twan, Daan, Eric, Michael, Leon of Carla.
Want Limburg is geen Den Haag. Limburg is Limburg.
Carla Brugman,
Lijsttrekker GroenLinks