ONTVANG EEN BERICHT OVER EEN NIEUWE STELLING

Standpunt van dhr. J. Waals

woensdag, 04 november 2015 09:12 Standpunt van dhr. J. Waals

Venray was tot het einde van de 19e eeuw een klein dorp in de Peel met een grote kerk. Er was vroeger een Latijnse school en er waren kostscholen om pater te worden of “wel opgevoed meisje”. Er was landbouw en hoofdzakelijk armoe troef. Toen Nederland begon te groeien werd de Peel aangewezen als ontginningsgebied. Daarvoor waren er in Venray en omliggende dorpen onvoldoende mensen en die kwamen van elders. Tot op de dag van vandaag zijn die er nog en maken ze deel uit van de Venrayse bevolking en dragen ze bij aan de Venrayse cultuur. Ze brachten ook welvaart. Rond 1900 kwamen er in Venray twee grote psychiatrische ziekenhuizen. St. Anna en St. Servaas. Een klein team van broeders en zusters deed het management, maar voor de zorg voor de 1200 patiënten waren er in Venray onvoldoende mensen. Deels werd dat opgevangen door patiënten onder te brengen in gezinnen, deels werden van buiten arbeidskrachten aangetrokken, artsen, verpleegsters, verzorgenden, therapeuten. Ze hebben belangrijk bijgedragen aan het ontstaan van een gastvrij profiel van Venray en ze brachten meer welvaart. Aan zorg werd verdiend. Tot de dag van vandaag wonen die mensen, hun kinderen en kleinkinderen, in Venray, maken deel uit van de Venrayse bevolking en dragen de Venrayse cultuur. Toen midden jaren 40 de aan de Tweede Wereldoorlog een einde kwam was er in Venray een situatie die vergelijkbaar is met Aleppo of Homs in het huidige Syrië. Verwoest door vijandelijk en geallieerd vuur. Duizenden mensen uit Venray zijn toen op de vlucht geslagen om het vege lijf te redden. En die duizenden oorlogsvluchtelingen uit Venray werden overal opgevangen, kregen eten en verzorging, gezondheid en onderwijs. De Groningers, Brabanders en Friezen waren niet bang voor hun cultuur, hun voorraad eten, hun werk of hun kinderen. Oorlogsvluchtelingen uit Venray werden opgevangen en maakten deel uit van hun leven, zodat ze op termijn weer in staat waren voor hun eigen toekomst te zorgen. Venray werd herbouwd. Vanuit het Westland werd glas gebracht, vanuit Haarlem stenen, vanuit Friesland vee, vanuit Groningen en Overijssel poot- en zaaigoed. Er was weer toekomst. Toen Venray in 1952 werd aangewezen als industrie gemeente bleek dat er onvoldoende arbeid was om al die nieuwe industriële activiteiten, Inaffa, Blitta, te bemensen. Die kwamen uit Spanje, uit Indonesië, uit Italië en brachten welvaart. We bouwden de Oranjewijk voor die nieuwe inwoners. En die wonen nog steeds in Venray met hun kinderen en kleinkinderen. En ze maken deel uit van de Venray bevolking en ze dragen de Venrayse cultuur. Toen het hard ging met de schaalvergroting in de landbouw en er steeds meer arbeid van het platteland naar de stad ging werd Venray nog industriëler van profiel. Rank Xerox, Nelipak, van Mierlo, logistieke dienstverleners, maakindustrie. Al die bedrijven werden bevolkt door mensen van elders. We bouwden de wijken Brukske, Landweerd, Veltum voor die mensen. Venray werd ook vestigingsplaats voor de Groep Geleidewapens en we bouwden Antoniusveld om militairen te huisvesten. Venray groeide door mensen die her en der uit Nederland kwamen maar ook uit Turkije en Marokko en vluchtelingen uit Irak en voormalig Joegoslavië. En die wonen allemaal nog grotendeels in Venray. En daar waar de oude Rooms Katholieke cultuur wel eens botste met de Islam was er soms wrijving en onbegrip. Maar al die mensen maken nu deel uit van de Venrayse bevolking en dragen de Venrayse cultuur. Toen de groei nog harder ging, in de agribusiness en logistieke dienstverlening, kwamen er duizenden Polen en Oost-Europeanen naar Venray om ons arbeidsprobleem op te lossen. De toegenomen mogelijkheden om te reizen leidden ertoe dat velen een paar maanden op en af gingen, maar anderen hebben zich in Venray gevestigd en maken deel uit van de Venrayse bevolking, van de Venrayse cultuur. Dat gaat niet altijd even gemakkelijk maar Venray heeft een lange traditie van gastvrijheid en is voor de groei van haar welvaart altijd afhankelijk geweest van nieuwkomers. Als nu de vraag voorligt of er ook oorlogsvluchtelingen uit Syrië en Mali, Eritrea en andere landen in Venray welkom zijn denk ik aan de ontginners van de Peel; aan de psychiatrische patiënten en hun verzorgers; aan de Venryase oorlogsvluchtelingen in 1944/1945; aan de industriële ontwikkeling die door velen van buiten Venray mogelijk is gemaakt; aan al die Polen en Oost Europeanen die het werk doen wat wij niet meer willen of kunnen maar die wel bijdragen aan onze welvaart. Dan denk ik dat die oorlogsvluchtelingen in Venray welkom zijn, zoals zovelen altijd in Venray welkom zijn geweest. Dat is een van de kenmerken van de Venrayse cultuur.

Jos Waals.